Dit artikel is verschenen in Lilith nr 13,
Lente/Zomer 1997
Links Hoog Rechts

HEXENNACHT GRONINGEN

De Hexennacht in Groningen had dit jaar voor veel vrouwen een extra lading omdat niet lang daarvoor de Groningse studente Anne was vermoord. Ze werkte bij de wereldwinkel en nogal wat mensen uit het linkse wereldje kenden haar. Zoiets hakt er behoortijk in niet alleen bij familie en vrienden, veel vrouwen worden bang na zo'n onbegrijpelijke moord.

Bij het inleidend praatje deed een vriendin van Anne haar verhaal. Ik rende op dat moment door de zaal om de laatste dingen voor het spektakel wat in het Noorderplantsoen zou plaatsvinden voor elkaar te krijgen dus ik heb niet veel van haar verhaal meegekregen. Ik schrok toen ik zag hoeveel vrouwen instemmend knikten toen ze vertelde dat ze zo bang was geworden dat ze 's nachts de straat niet meer opdurfde en had graag verder geluisterd maar moest verder.

Beating up a monk

Figure 12. Two women beating up a monk who has probably molested them, pen drawing by Urs Graf (ca. 1521). In the Renaissance, women were portrayed as capable of violence, revenge, and self-defense.

Terwijl in het vrouwenhuis de vrouwen zich verzamelden en liedjes instudeerden waren vrouwen in het Noorderplantsoen bezig van pallets een grote houtstapel te maken, vrouwentekens in te graven en oliedrums neer te zetten. Alles was klaar en het wachten was op de demo. Wat voorgaande jaren een spetterend hoogtepunt was was dit jaar een mager vertoon (te wijten aan slechte organisatie). Het vuur wilde niet aan, een paar vrouwen renden vuurspuwend rond en het trommelgebeuren was al net zo chaotisch als de rest. Snel maar verder dan. Gelukkig kwam de demo daarna weer goed op gang en werd er een hoop kabaal gemaakt. Het viel me op dat er veel jonge meiden meeliepen, zich lekker uitlevend als heks. Verder vond ik dat het publiek over het algemeen positief reageerde, meer dan vorige jaren, zelfs mannen. 1 man stond stil en begon zachtjes te klappen, een ander liep over de stoep zachtjes mee te zingen. Mensen die een pamflet in de handen gedrukt kregen lazen deze met een ernstig gezicht en velen knikten. Ik vroeg me af of het te maken had met de moord op Anne en mensen begrepen waarom we daar liepen.

De sfeer was goed en het gevoel van onderlinge soridariteit sterk. Vuurspuwende vrouwen liepen om de demo heen om ons te beschermen tegen de boze buitenwerend. (erkend en beproefd middel tegen vervelende mannen tijdens zo'n avond). De smeris liet zich niet zien en dat was maar goed ook want we hadden ze niet uitgenodigd.

Het feest was dit jaar georganiseerd door de vrouwen van de Koningin (vrouwenkroeg in het vrouwenhuis) dus dat was makkelijk. Jammer dat de muziek zo saai was, dat is al een paar jaar zo en dat moet maar eens veranderen.

Bij de demo waren ong. 200 vrouwen en bij het feest nog meer.

Paard Tot slot zou ik tegen alle vrouwen die wat over de Hexennacht te mopperen hebben ("het is elk jaar hetzelfde, ik raak een beetje uitgekeken", "het feest is niet goed, de muziek is slecht", "het is te ruig", "het is te politiek", "het is niet politiek genoeg" enz. enz.) willen zeggen, blijf niet mopperen maar doe er iets mee, denk mee, help mee, onderneem iets en zo niet, loop dan niet te zeuren. Ikzelf sluit me liever aan by een vrouw die zei: de Hexennacht kan beter of slechter georganiseerd zijn maar dat doet niet af aan het feit dat we 1x in het jaar als heksen door de straten razen, het is tenslotte nog steeds nodig.

dag!
de heksen uit Groningen


Links Hoog Rechts
Dit artikel is verschenen in Lilith nr 13,
Lente/Zomer 1997