Dit artikel is verschenen in Lilith nr 18,
dec/jan 1998
Links Hoog Rechts

BIJLAGE

Dit pamflet is uitgedeeld op een demonstratie gehouden in Hamburg op zaterdag 21-11-1998. Een demonstratie ter nagedachtenis van haar en andere gevallen revolutionairen in Koerdistan en voor de vrijlating van de leider van de PKK Ocalan.

Andrea Wolf - Ronahi - Internationaliste van het Vrouwenleger van het Zelfstandig Vrouwenverbond in Koerdistan, is door Turkse veiligheidsdiensten vermoord.

Andrea, onze strijdgenote en vriendin is op 22-10-1998 in de provincie Catak in het noorden van Koerdistan tijdens een operatie van het Turkse leger door veiligheidsdiensten gevangengenomen en aansluitend vermoord.

Andrea

Volgens een door het Volksberijdingsfront ERNK openbaar gemaakt ooggetuigenverslag, maakte Andrea deel uit van een eenheid bestaande uit 19 guerilla-strijders/sters. Bij het gevecht tussen het Turkse leger en het Volksbevrijdingsleger Koerdistan, ARGK, werden 24 vrienden/innnen gedood. Andrea viel samen met tien andere strijdsters en strijders levend in handen van de vijand. Twintig minuten werden ze verhoord. Toen de soldaten hoorden, dat Andrea Duitse was, werd ze koelbloedig met de woorden: "U zult ons net zo veel last bezorgen als Kani" ( Kani is de codenaam van strijdgenote Eva Juhnke, die vanwege deelname aan de Koerdische Arbeiderspartij PKK in september 1998 in Van tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld is) neergeschoten. Drie dagen later, vond de guerrilla de dode lichamen van Andrea en de andere vrienden/innen, die tijdens de gevangenschap vermoord waren, en begroeven ze in de bergen.

Andrea was een revolutionair. Met haar leven en haar strijd droeg ze er aan bij, oplossingen voor de belangrijkste problemen van de mensheid te vinden. Om die reden werd ze door de heersenden gehaat en steeds weer vervolgd.

Andrea's verleden is nauw verbonden met de geschiedenis van links in de BRD van de laatste 20 jaar. Sinds het begin van de jaren '80 was ze politiek actief. Ze nam deel aan kraakacties en aan verzet tegen de opwerkingsfabriek in Wackersdorf. Altijd weer stond Andrea paraat en was ze een stuwende kracht in discussies en organisatieprocessen. Ze was bij de opbouw van het revolutionaire feministische verzet net zo betrokken als bij bredere politieke initiatieven en sociale strijd. De samenvoeging en vrijlating van de gevangenen uit de RAF en het anti-imperialistisch verzet, het samengaan van de wereldwijde strijd ging haar direkt aan het hart.

De Duitse staat liet geen kans voorbij gaan om Andrea telkens opnieuw in het nauw te drijven. De infiltrant Steinmetz werd op de linkse scene van Rhein-Main gebied gezet en had ook contact tot Andrea en haar groep. Door zijn verraad is Wolfgang Grams in Bad Kleinen vermoord, en Birgit Hogefeld gevangen gezet.

Andrea was door deze gebeurtenis en de consequenties zeer geschrokken. In aansluiting hierop probeerde de staat haar aan te klagen, wegens deelname aan een aanslag van de RAF op de gevangenis in Weiterstadt. Wederom een komplot tegen haar. Op het moment van de aanslag bevond Andrea zich in Midden- Amerika. Andrea was meer dan lastig voor de veiligheidsdienst, omdat zij het openbaar maakte dat de infiltrant Steinmetz en daarmee ook de veiligheidsdienst vooraf op de hoogte waren van de aanslag op Weiterstadt. Het is geprobeerd om haar woongroep en omgeving te kriminaliseren, sommigen werden onder druk gezet tot het doen van uitspraken, vrienden/innen kwamen in voorarrest. Op haar dagvaarding als getuige is Andrea niet verschenen. Ze wilde eerst de situatie op veilige afstand opnieuw inschatten en taxeren, aangezien ze een arrestatie en een lange gevangenisstraf verwachtte. Nadat men enkele brieven van haar aan strijdgenoten onderschept had, vaardigde de Bundes-Anwaltschaft, BAW, een nieuw arrestatiebevel tegen haar en andere vrienden/innen uit. Nu wegens de vermeende opbouw van een "een nieuwe terroristische vereniging, naar voorbeeld van de RAF", georienteerd op de strategie van de PKK.

Andrea had al lang voordat de repressie op de spits werd gedreven, besloten een tijd aan de Koerdische vrijheidsstrijd deel te nemen. Ze nam deel als Internationaliste in het vrouwenleger van de YAJK. Hoewel ze zich zeer betrokken voelde bij de Koerdische bevrijdingsstrijd, was het haar uiteindelijke doel terug te keren naar Europa, om mee te werken aan de opbouw van revolutionaire politiek. Ze wilde een uitwisseling tussen de organisatorische ervaringen die opgedaan zijn bij de Koerdische vrijheidsstrijd en de strijd in Europa.

Dat de veiligheidsdienst hier "militaire training voor een terreurorganisatie in de BRD" van maakt is hun logica. In het leren hoe revolutionaire processen wereldwijd werken, gaat het om veel meer dan een het kunnen bedienen van een paar wapens.

Veel van wat er over de dood van Andrea in de pers is verschenen bestaat uit leugens. Natuurlijk schreven zij niets over hetgene waarvoor zij gestreden heeft. In de laatste weken zijn veel van onze strijdgenotes vermoord of verwondt. Turkije, en de daarbij verbonden staten, Israel en de V.S. voorop, hebben een hernieuwd laatste vernietigingsoffensief geopend tegen de PKK. Het is tevens een aanval op alle volkeren in het midden oosten.

Het antwoord van de Turkse regering op de wapenstilstand, die de PKK op 1 september 1998 uitriep, was een aanslag op de partijvoorzitter Abdullah Ocalan. Oorlogsschepen van de Turkse marine werden naar de zeegrens van Syrie in gereedheid gebracht, aan de Turkse landsgrenzen werd het leger in staat van paraatheid gebracht. Ten gevolge hiervan ontstond bijna een openlijke oorlog met Syrie. Op dit moment bezetten opnieuw meer dan 25.000 Turkse soldaten Zuidkoerdistan en Noord-Irak. Grote offensieven van het Turkse leger zijn in bijna alle Noordkoerdische gebieden uitgevoerd. Tegelijkertijd is de guerrilla meer dan ooit vastbesloten op deze aanvallen terug te slaan en is ze op veel plaatsen met een offensief bezig.

In veel landen staan de mensen vastbesloten achter de PKK. Veel partijen, bijv. in Rusland, Italie en Griekenland pleiten voor een wapenembargo tegen Turkije en eisen een politieke oplossing voor Koerdistan. In de BRD is er tot nu geen noemenswaardige verzet tegen de Duitse oorlogsbemoeienis met Turkije. De deelname aan de oorlog van Duitse zijde is allang bewezen. Een hele uitrusting van het NVA-leger is aan Turkije geschonken. Van tijd tot tijd was de BRD de grootste wapenleverancier aan het militaire regime van Turkije. De nieuwe groene minister van buitenlandse zaken Fischer is van plan wederom omvangrijke financiele hulp te bieden aan de Turkse staat. Precies deze rol was beoogd voor de nieuwe groene minister van buitenlandse zaken. Wapenleveranties zijn geplant, evenals een deelname van Turkije aan de Europese Unie. Veel kritische geluiden van het Europese parlement over de Turkse binnenlandse politiek zijn er dan ook niet meer te verwachten.

De Duitse regering en met haar de Duitse pers hebben de dood van Andrea als iets vanzelfsprekends ervaren en niet een keer werd het feit dat ze omgebracht is door het Turkse leger aangeklaagd. Het is allang normaal geworden dat gevangen guerilla's door het Turkse leger getolterd, verkracht en vermoordt worden. Guerilla's blazen zichzelf meestal met handgranaten in de lucht, omdat ze weten dat ze levend in de handen van de vijand erger kunnen verwachten dan de dood. Ook dit is een bekend feit en veelvoudig gedocumenteerd. De, door de PKK, onderschreven Conventie van Geneve is voor de Turkse regering slechts een stuk papier wat ze met voeten treden. Zelfs de ergste misdaden tegen de menselijkheid weerhouden de Duitse regering niet het regime in Ankara en daarmee hun vuile oorlog wederom te ondersteunen.

Het is aan ons om pressie en invloed op de straat en overal op te bouwen. Andrea heeft op haar manier laten zien, hoe de strijd tegen oorlog en fascisme gevoerd kan worden. Andrea is dood. Ze was een strijdster. Opgeven kwam niet in haar op. In plaats van alleen te mopperen heeft ze gehandeld. Ze wist dat enkel, wanneer je je inlaat met tegenstrijdigheden en het ook riskeert om fouten te maken, je nieuwe ervaringen kan opdoen waaruit je kunt leren.

Onze taak en opgave is, Andrea's kracht verder te laten leven, haar moed, haar vastbeslotenheid, haar liefde voor de mensheid en voor de vrijheidsstrijd van de volkeren, uit te dragen.

Leve de internationale solidariteit

Onze vermoorde revolutionairen, zowel vrouwen als mannen, zijn onsterfelijk.

November 1998
Kurdistan Solidaritat Hamburg

Vertaald en bewerkt: de Lilith-redaktie

Links Hoog Rechts
Dit artikel is verschenen in Lilith nr 18,
dec/jan 1998