Dit artikel is verschenen in Lilith nr 16,
Lente 1998
Links Hoog Rechts

DOLLE EENVROUWS PLAK- & KLADAXIE IN EINDHOVEN

Het begon met 'n rommelmarkt in Burgers (voormalig kraakpand, inmiddels gekocht van de gemeente). Na 't nuttigen van ontelbare frambozenbiertjes kocht ik voor het bedrag van nul cent/gulden 'n spuitbus knalroze verf (met minder milieubelastend drijfgas). Na nog meer frambozenbier en nog 'n beetje wijn slingerde ik op m'n fiets (zonder licht) naar huis.

Thuis, na 4 glazen wodka, kreeg ik 't geniale idee om posters te plakken en spuitmallen te spuiten, ik moest immers toch m'n hond (en die heet ook wodka) uitlaten. De hele buurt hing vol, 't ging vlot, ik werd niet betrapt en in m'n dolle enthousiasme spoot ik 3 spuitmallen op m'n eigen huis. OEPS! Dat was niet zo slim, ik woon namelijk in een buurt waar ze me toch al niet zo moeten vanwege m'n 'afwijkende' haarkleur, en ze tegen m'n deur trapten omdat ik 'n Hexennacht-poster voor 't raam had hangen.

M'n lief was 'r trouwens ook niet zo blij mee, vond het "de goden verzoeken". Ach wat, dacht ik stoer, ik mag toch m'n mening verkondigen!! Bovendien, ik vond het heerlijk om zo uit m'n dak te gaan terwijl 3 straten verderop wouten fietsers/sters aan het kontroleren waren op licht op de fiets! En mij niet gesnapt hebben!

Maar goed, de volgende ochtend stond ik op met 'n kater & 'ochtendhumeur en ging de hond uitlaten. Ojee, dat roze was bij daglicht iets feller dan 's nachts met 'n slok op! Enne... de route die ik altijd wandel had ik dus flink onder handen genomen! Ik voelde me ineens niet meer zo stoer! Bovendien heb ik precies zo'n spuitmal achter op m'n jas! Ik voelde me door iedereen bekeken (ook al was 'r niemand op straat). Ik had 't gevoel dat ik terugkeerde naar 'de plaats van de misdaad'.

's Middags belde een vriendin op. "Je bent wel flink bezig geweest he?" zei ze....Eh, ...ja.... "GAAF! Ik zag 't vanochtend en dacht meteen: Da's Nina geweest!" Wauw dat deed me goed! En ik had meteen weer 't gevoel van uit m'n dak gaan. 'n Andere vriendin vond 't ook prachtig! Dat sterkte me wel! Waarom zou ik me op m'n kop moeten laten zitten door een stelletje macho's? En bovendien, 't is mijn huis die ik ondergekalkt heb! En het was hartstikke gaaf om de beurt op te fleuren! Die kan best een verfje gebruiken! En had ik niet die spuitmallen op mijn huis gezet, dan wisten ze toch wel dat ik 't was!

Ik weet nu wel, dat als ik weer zo'n geniaal idee krijg, ik in 't centrum ga plakken & kalken, dan ben ik anoniem. Als ik nu de hond ga uitlaten, ben ik wel op m'n hoede. Je weet maar nooit met die macho-engerds hier!

Raar he? Kalk op je muren, electriciteitskastjes, schuttingen & garagedeuren, (en op je huis): "WlJ EISEN DE STRATEN TERUG!" en dan durf je zelf niet zo goed meer de straat op.... Toch maar niet meer zo diep in de wodkafles kijken voor ik ga plakken & kalken. We zien wel, en als er iets gebeurt, ik heb een berg vriendinnen die achter mij staat. Ik laat me niet bang maken, ik trek m'n stoute kisten aan en ga deze brief posten!

Groetjes uit het Eindhovense!

Nina van Overbeek

Links Hoog Rechts
Dit artikel is verschenen in Lilith nr 16,
Lente 1998